نصر
نصر maddesi sözlük listesi
نصر Arapça ve farsça anlamları
Arapça - Türkçe sözlük
başarı; galebe; galibiyet; Hristiyanlaştırmak; yetişmek; yengi; zafer
Arapça - Türkçe sözlük
I
نَصَرَ
yetişmek
Anlamı: yardım etmek
II
نَصْر
1. yengi
Anlamı: galibiyet
2. galibiyet
Anlamı: yenme, yengi
3. galebe
Anlamı: yenme, yengi
4. zafer
Anlamı: bir yarışma veya uğraşıda çaba sonunda elde edilen başarı
5. başarı
Anlamı: başarmak işi, muvaffakiyet
III
نَصَّرَ
hristiyanlaştırmak
Anlamı: bir kimse veya bir topluluğu hristiyan dinine sokmak
Arapça - Arapça sözlük Metni çevir
الوسيط
(نَصَرَهُ) على عدوِّه -ُ نصْراً، ونُصْرَةٌ: أَيَّدَه وأَعانه عليه. و- منه: نجّاه وخلّصَه. فهو ناصِرٌ، وهي ناصِرة. (ج) نُصَّارٌ، ونُصُورٌ. وهو وهي نَصِيرٌ. (ج) أَنْصَارٌ.
(نَاصَرَهُ): نَصر أَحدُهُما الآخر.
(نَصَّرَهُ): جعله نَصْرَانيًّا.
(انْتَصَر): امتنع من ظالمه. و- على خَصْمِه: استظهر. و- منه: انتقم.
(تَنَاصَرَ) القومُ: نصَرَ بعضُهم بعضًا. ويقال: تناصرت الأَخبارُ: صَدَّقَ بعضُها بعضاً.
(تَنَصَّرَ): عالج النَّصْرَ. و- دخل في النصرانيَّة.
(اسْتَنْصَرَ) بفلان: استغاث به. و- فلاناً: طلب نُصْرَته. وفي التنزيل العزيز: فَإذا الَّذِي اسْتَنْصَرَهُ بِالأمْسِ يَسْتَصْرِخُهُ. و- فلاناً على فلان: سأله أن ينصُره عليه.
(الأنْصَارُ): أهل مدينة الرسول الذين ناصروه حين هاجر إِليهم، وهم خلافُ المهاجرين.
(الأَنْصَرُ): الأقلَف، وهو مَن لم يُختَن.
(النَّاصِرُ): مجرى الماء إلى الأودية. (ج) نَواصِر. يقال: مَدَّت الوادي النَّوَاصِرُ.
(النَّاصِرَةُ): قرية بالجليل من فِلَسْطِينَ يُنسَبُ إِليها المسيح عليه السلام.
(النَّاصُورُ): النَّاسور. (ج) نواصِيرُ.
(النَّصْرُ) - يقال: رجلُ نصرٌ: ناصِرٌ. وقوم نصرٌ: ناصرون.
(النَّصْرَانِيُّ): من تعبَّد بدين النَّصرانية. وهي نصرانيَّةُ. (ج) نَصَارَى.
(النَّصْرَانِيَّةُ): دِينُ أَتباع المسيح عليه السلام.
(النَّصْرَةُ): النَّصْرُ والعَوْن.
(النَّصُورُ): مبالغة النَّاصِر.
(النَّصِيرُ): النَّصورُ. (ج) أنْصَارٌ، ونُصَراء.
(النَّصِيرةُ): مؤنثُ النَّصير. و- العطيَّةُ. (ج) نصائِرُ.
Arapça - Arapça sözlük Metni çevir
نصر: النَّصر: إِعانة المظلوم؛ نصَره على عدوّه ينصُره ونصَره ينصُره نصْراً، ورجل ناصِر من قوم نُصَّار ونَصْر مثل صاحب وصحْب وأَنصار؛ قال: واللهُ سَمَّى نَصْرَك الأَنْصَارَا، آثَرَكَ اللهُ به إِيْثارا وفي الحديث: انصُر أَخاك ظالِماً أَو مظلوماً، وتفسيره أَن يمنَعه من الظلم إِن وجده ظالِماً، وإِن كان مظلوماً أَعانه على ظالمه، والاسم النُّصْرة؛ ابن سيده: وقول خِدَاش بن زُهَير: فإِن كنت تشكو من خليل مَخانَةً، فتلك الحَوارِي عَقُّها ونُصُورُها يجوز أَن يكون نُصُور جمع ناصِر كشاهد وشُهود، وأن يكون مصدراً كالخُروج والدُّخول؛ وقول أُمية الهذلي: أُولئك آبائي، وهُمْ لِيَ ناصرٌ، وهُمْ لك إِن صانعتَ ذا مَعْقِلُ (*” أولئك آبائي إلخ” هكذا في الأصل والشطر الثاني منه ناقص.) أَراد جمع ناصِر كقوله عز وجل: نَحْنُ جميع مُنْتَصِر. والنَّصِير: النَّاصِر؛ قال الله تعالى: نِعم المولى ونِعم النَّصير، والجمع أَنْصَار مثل شَرِيف وأَشرافٍ. والأَنصار: أَنصار النبي، صلى الله عليه وسلم، غَلبت عليهم الصِّفة فجرى مَجْرَى الأَسماء وصار كأَنه اسم الحيّ ولذلك أُضيف إِليه بلفظ الجمع فقيل أَنصاري. وقالوا: رجل نَصْر وقوم نَصْر فَوصَفوا بالمصدر كرجل عَدْلٍ وقوم عَدْل؛ عن ابن الأَعرابي. والنُّصْرة: حُسْن المَعُونة. قال الله عز وجل: من كان يَظُنّ أَن لَنْ ينصُره الله في الدنيا والآخرة؛ المعنى من ظن من الكفار أَن الله لا يُظْهِر محمداً، صلى الله عليه وسلم، على مَنْ خالفَه فليَخْتَنِق غَيظاً حتى يموت كَمَداً، فإِن الله عز وجل يُظهره، ولا يَنفعه غيظه وموته حَنَقاً، فالهاء في قوله أَن لن يَنْصُرَه للنبيّ محمد، صلى الله عليه وسلم. وانْتَصَر الرجل إِذا امتَنَع من ظالِمِه. قال الأَزهري: يكون الانْتصَارَ من الظالم الانْتِصاف والانْتِقام، وانْتَصَر منه: انْتَقَم. قال الله تعالى مُخْبِراً عن نُوح، على نبينا وعليه الصلاة والسلام، ودعائِهإِياه بأَن يَنْصُره على قومه: فانْتَصِرْ ففتحنا، كأَنه قال لِرَبِّه: انتقم منهم كما قال: رَبِّ لا تَذَرْ على الأَرض من الكافرين دَيَّاراً. والانتصار: الانتقام. وفي التنزيل العزيز: ولَمَنِ انْتَصَر بعد ظُلْمِه؛ وقوله عز وجل: والذين إِذا أَصابهم البغي هم يَنْتَصِرُون؛ قال ابن سيده: إِن قال قائل أَهُمْ مَحْمُودون على انتصارهم أَم لاف قيل: من لم يُسرِف ولم يُجاوِز ما أمر الله به فهو مَحْمُود. والاسْتِنْصار: اسْتِمْداد النَّصْر. واسْتَنْصَره على عَدُوّه أَي سأَله أَن ينصُره عليه. والتَّنَصُّرُ: مُعالَجَة النَّصْر وليس من باب تَحَلَّم وتَنَوَّر. والتَّناصُر: التَّعاون على النَّصْر. وتَناصَرُوا: نَصَر بعضُهم بعضاً. وفي الحديث: كلُّ المُسْلِمِ عَنْ مُسْلِمٍ مُحَرَّم أَخَوانِ نَصِيرانَ أَي هما أَخَوانِ يَتَناصَران ويَتعاضَدان. والنَّصِير فعيل بمعنى فاعِل أَو مفعول لأَن كل واحد من المتَناصِرَيْن ناصِر ومَنْصُور. وقد نصره ينصُره نصْراً إِذا أَعانه على عدُوّه وشَدَّ منه؛ ومنه حديث الضَّيْفِ المَحْرُوم: فإِنَّ نَصْره حق على كل مُسلم حتى يأْخُذ بِقِرَى ليلته، قيل: يُشْبه أَن يكون هذا في المُضْطَرّ الذي لا يجد ما يأْكل ويخاف على نفسه التلف، فله أَن يأْكل من مال أَخيه المسلم بقدر حاجته الضرورية وعليه الضَّمان. وتَناصَرَتِ الأَخبار: صدَّق بعضُها بعضاً. والنَّواصِرُ: مَجاري الماء إِلى الأَودية،واحدها ناصِر، والنَّاصِر: أَعظم من التَّلْعَةِ يكون مِيلاً ونحوَه ثم تمج النَّواصِر في التِّلاع. أَبو خيرة: النَّواصِر من الشِّعاب ما جاء من مكان بعيد إِلى الوادي فَنَصَرَ سَيْلَ الوادي، الواحد ناصِر. والنَّواصِر: مَسايِل المِياه، واحدتها ناصِرة، سميت ناصِرة لأَنها تجيء من مكان بعيد حتى تقع في مُجْتَمع الماء حيث انتهت، لأَن كل مَسِيل يَضِيع ماؤه فلا يقع في مُجتَمع الماء فهو ظالم لمائه. وقال أَبو حنيفة: الناصِر والناصِرة ما جاء من مكان بعيد إِلى الوادي فنَصَر السُّيول. ونصَر البلاد ينصُرها: أَتاها؛ عن ابن الأَعرابي. ونَصَرْتُ أَرض بني فلان أَي أَتيتها؛ قال الراعي يخاطب خيلاً:إِذا دخل الشهرُ الحرامُ فَوَدِّعِي بِلادَ تميم، وانْصُرِي أَرضَ عامِرِ ونَصر الغيثُ الأَرض نَصْراً: غاثَها وسقاها وأَنبتها؛ قال: من كان أَخطاه الربيعُ، فإِنما نصر الحِجاز بِغَيْثِ عبدِ الواحِدِ ونَصَر الغيثُ البلَد إِذا أَعانه على الخِصْب والنبات. ابن الأَعرابي: النُّصْرة المَطْرَة التَّامّة؛ وأَرض مَنْصُورة ومَضْبُوطَة. وقال أَبو عبيد: نُصِرَت البلاد إِذا مُطِرَت، فهي مَنْصُورة أَي مَمْطُورة. ونُصِر القوم إِذا غِيثُوا. وفي الحديث: إِنَّ هذه السَّحابةَ تَنصُر أَرضَ بني كَعْب أَي تُمطرهم. والنَّصْر: العَطاء؛ قال رؤبة: إِني وأَسْطارٍ سُطِرْنَ سَطْرا لَقائِلٌ: يا نَصْرُ نَصْراً نَصْراً ونَصَره ينصُره نَصْراً: أَعطاه. والنَّصائِرُ: العطايا. والمُسْتَنْصِر: السَّائل. ووقف أَعرابيّ على قوم فقال: انْصُرُوني نَصَركم الله أَي أَعطُوني أَعطاكم الله. ونَصَرى ونَصْرَى وناصِرَة ونَصُورِيَّة (* قوله” ونصورية” هكذا في الأصل ومتن القاموس بتشديد الياء، وقال شارحه بتخفيف الياء): قرية بالشام، والنَّصارَى مَنْسُوبُون إِليها؛ قال ابن سيده: هذا قول أَهل اللغة، قال: وهو ضعيف إِلا أَن نادِر النسب يَسَعُه، قال: وأَما سيبويه فقال أَما نَصارَى فذهب الخليل إِلى أَنه جمع نَصْرِيٍّ ونَصْران، كما قالوا ندْمان ونَدامى، ولكنهم حذفوا إِحدى الياءَين كما حذفوا من أُثْفِيَّة وأَبدلوا مكانها أَلفاً كما قالوا صَحارَى، قال: وأَما الذي نُوَجِّهه نحن عليه جاء على نَصْران لأَنه قد تكلم به فكأَنك جمعت نَصْراً كما جمعت مَسْمَعاً والأَشْعَث وقلت نَصارَى كما قلت نَدامى، فهذا أَقيس، والأَول مذهب، وإِنما كان أَقْيَسَ لأَنا لم نسمعهم قالوا نَصْرِيّ. قال أَبو إِسحق: واحِد النصارَى في أَحد القولين نَصْرَان كما ترى مثل نَدْمان ونَدامى، والأُنثى نَصْرانَة مثل نَدْمانَة؛ وأَنشد لأَبي الأَخزر الحماني يصف ناقتين طأْطأَتا رؤوسهما من الإِعياء فشبه رأْس الناقة من تطأْطئها برأْس النصوانية إِذا طأْطأَته في صلاتها: فَكِلْتاهُما خَرَّتْ وأَسْجَدَ رأْسُها، كما أَسْجَدَتْ نَصْرانَة لم تحَنَّفِ فَنَصْرانَة تأْنيث نَصْران، ولكن لم يُستعمل نَصْران إِلا بياءي النسب لأَنهم قالوا رجل نَصْراني وامرأَة نَصْرانيَّة، قال ابن بري: قوله إِن النصارى جمع نَصْران ونَصْرانَة إِنما يريد بذلك الأَصل دون الاستعمال، وإِنما المستعمل في الكلام نَصْرانيٌّ ونَصْرانِيّة، بياءي النسب، وإِنما جاء نَصْرانَة في البيت على جهة الضرورة؛ غيره: ويجوز أَن يكون واحد النصارى نَصْرِيّاً مثل بعير مَهْرِيّ وإِبِل مَهارَى، وأَسْجَد: لغة في سَجَد. وقال الليث: زعموا أَنهم نُسِبُوا إِلى قرية بالشام اسمها نَصْرُونة. التهذيب: وقد جاء أَنْصار في جمع النَّصْران؛ قال: لما رأَيتُ نَبَطاً أَنْصارا بمعنى النَّصارى. الجوهري: ونَصْرانُ قرية بالشأْم ينسب إِليها النَّصارى، ويقال: ناصِرَةُ. والتَّنَصُّرُ: الدخول في النَّصْرانية، وفي المحكَم: الدخول في دين النصْري (* قوله” في دين النصري” هكذا بالأصل) . ونَصَّرَه: جعله نَصْرانِيّاً. وفي الحديث: كلُّ مولود يولد على الفِطْرة حتى يكونَ أَبواه اللذان يَهَوِّدانِه ويُنَصِّرانِه؛ اللَّذان رفع بالابتداء لأَنه أُضمر في يكون؛ كذلك رواه سيبويه؛ وأَنشد: إِذا ما المرء كان أَبُوه عَبْسٌ، فَحَسْبُك ما تُرِيدُ إِلى الكلامِ أَي كان هو. والأَنْصَرُ: الأَقْلَفُ، وهو من ذلك لأَن النصارى قُلْف. وفي الحديث: لا يَؤمَّنَّكُم أَنْصَرُ أَي أَقْلَفُ؛ كذا فُسِّر في الحديث.ونَصَّرُ: صَنَم، وقد نَفَى سيبويه هذا البناء في الأَسماء. وبُخْتُنَصَّر: معروف، وهو الذي كان خَرَّب بيت المقدس، عَمَّره الله تعالى. قال الأَصمعي: إِنما هو بُوخَتُنَصَّر فأُعرب، وبُوخَتُ ابنُ، ونَصَّرُ صَنَم، وكان وُجد عند الصَّنَم ولم يُعرف له أَب فقيل: هو ابن الصنم. ونَصْر ونُصَيْرٌ وناصِر ومَنْصُور: أَسماء. وبنو ناصِر وبنو نَصْر: بَطْنان. ونَصْر: أَبو قبيلة من بني أَسد وهو نصر ابن قُعَيْنٍ؛ قال أَوس بن حَجَر يخاطب رجلاً من بني لُبَيْنى بن سعد الأَسَدِي وكان قد هجاه: عَدَدْتَ رِجالاً من قُعَيْنٍ تَفَجُّساً، فما ابنُ لُبَيْنى والتَّفَجُّسُ والفَخْرُف شَأَتْكَ قُعَيْنٌ غَثُّها وسَمِينُها، وأَنت السَّهُ السُّفْلى، إِذا دُعِيَتْ نَصْرُ التَّفَجُّس: التعظُّم والتكبر. وشأَتك: سَبَقَتْك. والسَّه: لغة في الاسْتِ.
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (ع اِ) یاری. عون. مظاهرت.
نصرت. یاری گری. (یادداشت مؤلف). یاری.
نصرت. (ناظم الاطباء). اعانت کسی را بر
خصمش. (از متن اللغة). || اعانت مظلوم.
(از متن اللغة). || پیروزی. (یادداشت
مؤلف). فتح. ...
نصرت. یاری گری. (یادداشت مؤلف). یاری.
نصرت. (ناظم الاطباء). اعانت کسی را بر
خصمش. (از متن اللغة). || اعانت مظلوم.
(از متن اللغة). || پیروزی. (یادداشت
مؤلف). فتح. ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ صَ ] (ع اِ) فتح. پیروزی. نَصر.
رجوع به نصر شود:
تا که به گیتی مدد است از طرب
تا که به عالم نصر است از ظفر
از طرب آباد مدد بر مدد
در ظفرآباد نصر بر نصر.معزی (از
آنندراج).
رجوع به نصر شود:
تا که به گیتی مدد است از طرب
تا که به عالم نصر است از ظفر
از طرب آباد مدد بر مدد
در ظفرآباد نصر بر نصر.معزی (از
آنندراج).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نُ صَ ] (ع ص) یاری کننده. (ناظم
الاطباء). ناصر. (اقرب الموارد) (المنجد)
(متن اللغة). نصیر. نَصر. (متن اللغة).
الاطباء). ناصر. (اقرب الموارد) (المنجد)
(متن اللغة). نصیر. نَصر. (متن اللغة).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نُ صْ صَ ] (ع ص، اِ) جِ ناصر به معنی
یاری دهندگان. (غیاث اللغات).
یاری دهندگان. (غیاث اللغات).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) (الـ ...) نام سورهٔ صد و دهمین
است از قرآن مجید، و آن مکیه یا مدنیه است
و پس از سورهٔ کافرون و پیش از سورهٔ تبت
واقع شده و سه آیت است و بدین ...
است از قرآن مجید، و آن مکیه یا مدنیه است
و پس از سورهٔ کافرون و پیش از سورهٔ تبت
واقع شده و سه آیت است و بدین ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن ابراهیم بن نصر ملقب به
شمس الملک از امرای ماوراءالنهر است. وی
در قرن پنجم می زیست و امیری دانشمند و
کاردان و خطیبی فصیح البیان بود، قرآنی به
خط خوش نوشت، و علاوه بر ...
شمس الملک از امرای ماوراءالنهر است. وی
در قرن پنجم می زیست و امیری دانشمند و
کاردان و خطیبی فصیح البیان بود، قرآنی به
خط خوش نوشت، و علاوه بر ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن ابراهیم بن نصربن
ابراهیم بن داود النابلسی المقدسی مکنی به
ابوالفتح و معروف به ابن ابی الحافظ و
المقدسی، از مشایخ شافعیان شام است، اصل
وی از نابلس است، وی به سال ۳۷۷ هـ . ...
ابراهیم بن داود النابلسی المقدسی مکنی به
ابوالفتح و معروف به ابن ابی الحافظ و
المقدسی، از مشایخ شافعیان شام است، اصل
وی از نابلس است، وی به سال ۳۷۷ هـ . ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن ابوالفرج حصری ملقب به
برهان الدین و مکنی به ابوالفتح و مشهور به
حصری محدث است. (یادداشت مؤلف).
برهان الدین و مکنی به ابوالفتح و مشهور به
حصری محدث است. (یادداشت مؤلف).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمدبن اسدبن سامان
خدا، وی به سال ۲۵۰ هـ . ق. به جانشینی
پدرش به حکومت فرغانه و سمرقند منصوب
گشت و در سال ۲۶۶ به فرمان المعتضد خلیقهٔ
عباسی به امارت سرتاسر ماوراءالنهر رسید ...
خدا، وی به سال ۲۵۰ هـ . ق. به جانشینی
پدرش به حکومت فرغانه و سمرقند منصوب
گشت و در سال ۲۶۶ به فرمان المعتضد خلیقهٔ
عباسی به امارت سرتاسر ماوراءالنهر رسید ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمدبن اسماعیل
سامانی. رجوع به نصر سامانی (امیر...) شود.
سامانی. رجوع به نصر سامانی (امیر...) شود.
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمدبن طاهربن خلف
مکنی به ابوالفضل از نوادگان عمرولیث
صفاری است، وی از طرف سلطان محمود
غزنوی حکومت سیستان یافت و به سال
۴۶۵ هـ . ق. درگذشت. رجوع به تاریخ گزیده
چ نوائی حاشیهٔ ...
مکنی به ابوالفضل از نوادگان عمرولیث
صفاری است، وی از طرف سلطان محمود
غزنوی حکومت سیستان یافت و به سال
۴۶۵ هـ . ق. درگذشت. رجوع به تاریخ گزیده
چ نوائی حاشیهٔ ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمدبن عبداللََّه بن
البطرالقاری، مکنی به ابوالخطاب متولد به
سال ۳۹۸ هـ . ق.، محدث است. وی به سال
۴۹۴ درگذشته. (یادداشت مؤلف).
البطرالقاری، مکنی به ابوالخطاب متولد به
سال ۳۹۸ هـ . ق.، محدث است. وی به سال
۴۹۴ درگذشته. (یادداشت مؤلف).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمد سمرقندی مکنی به
ابواللیث، او راست: شرح الجامع الکبیر
محمدبن حسن شیبانی. (یادداشت مؤلف).
ابواللیث، او راست: شرح الجامع الکبیر
محمدبن حسن شیبانی. (یادداشت مؤلف).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمدبن نصربن مأمون
بصری، مکنی به ابوالقاسم، و معروف به
الخبزارزی یا خبزرزی، شاعر غزلسرای امی
قرن چهارم است، وی در بصره دکان داشت و
در حالی که نان برنجی می پخت و
می فروخت، غزل ...
بصری، مکنی به ابوالقاسم، و معروف به
الخبزارزی یا خبزرزی، شاعر غزلسرای امی
قرن چهارم است، وی در بصره دکان داشت و
در حالی که نان برنجی می پخت و
می فروخت، غزل ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمدبن نصربن عبدالعزیز
الکندی، مکنی به ابومحمد و معروف به
نصرک. از ائمهٔ محدثان است، به سال ۲۲۳
هـ . ق. در بغداد تولد یافت سپس به دعوت امیر
خالدبن احمد الذهلی، حکمران بخارا بدان
دیار رفت ...
الکندی، مکنی به ابومحمد و معروف به
نصرک. از ائمهٔ محدثان است، به سال ۲۲۳
هـ . ق. در بغداد تولد یافت سپس به دعوت امیر
خالدبن احمد الذهلی، حکمران بخارا بدان
دیار رفت ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن احمد یُوَیّی، شاعری است
از مردم ساوه، و حافظ ابوطاهر سلفی بعض
اناشید از وی روایت کند. (یادداشت مؤلف).
از مردم ساوه، و حافظ ابوطاهر سلفی بعض
اناشید از وی روایت کند. (یادداشت مؤلف).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن الازدبن الغوث از
بنی کهلان، جد جاهلی یمنی است. رجوع به
الاعلام زرکلی ج ۸ ص ۳۳۸ و
جمهرةالانساب ص ۳۵۵ شود.
بنی کهلان، جد جاهلی یمنی است. رجوع به
الاعلام زرکلی ج ۸ ص ۳۳۸ و
جمهرةالانساب ص ۳۵۵ شود.
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن الحسن الهیتی دمشقی، از
شاعران قرن ششم عرب است. عماد اصفهانی
وی را در دمشق ملاقات کرده است. وی بعد
از سال ۵۶۵ درگذشته. رجوع به الاعلام
زرکلی ج ۸ ص ۳۳۹ و نیز رجوع به ...
شاعران قرن ششم عرب است. عماد اصفهانی
وی را در دمشق ملاقات کرده است. وی بعد
از سال ۵۶۵ درگذشته. رجوع به الاعلام
زرکلی ج ۸ ص ۳۳۹ و نیز رجوع به ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن اوس طائی مکنی به
ابوالمنهال، محدث است و وکیع از او روایت
کند. (یادداشت مؤلف).
ابوالمنهال، محدث است و وکیع از او روایت
کند. (یادداشت مؤلف).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن ببرویه، محدث است و از
اسحاق بن شاذان روایت کند. (یادداشت
مؤلف).
اسحاق بن شاذان روایت کند. (یادداشت
مؤلف).
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن حبیب المهلبی، وی به
فرمان هارون الرشید حکومت افریقا را
داشت. و بعد از سال ۱۷۷ هـ . ق. درگذشت.
رجوع به الاعلام زرکلی ج ۸ ص ۳۳۹ و الولاة
و القضاة ص ۱۱۶ شود.
فرمان هارون الرشید حکومت افریقا را
داشت. و بعد از سال ۱۷۷ هـ . ق. درگذشت.
رجوع به الاعلام زرکلی ج ۸ ص ۳۳۹ و الولاة
و القضاة ص ۱۱۶ شود.
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) (خواجه امام...) ابن حسن، او
راست: محاسن الکلام در علم بدیع. رجوع به
ترجمان البلاغهٔ رادویانی ص ۱۴ شود.
راست: محاسن الکلام در علم بدیع. رجوع به
ترجمان البلاغهٔ رادویانی ص ۱۴ شود.
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن حکم بن زیاد الیاسری
مکنی به ابومنصور، محدث است. (یادداشت
مؤلف). نیز رجوع به ابومنصور نصر شود.
مکنی به ابومنصور، محدث است. (یادداشت
مؤلف). نیز رجوع به ابومنصور نصر شود.
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن حمدان بن حمدون التغلبی
العدوی، مکنی به ابوالسرایا، از امرای
بنی حمدان است، به سال ۳۱۸ هـ . ق. به امارت
موصل رسید و با خوارج جنگید القاهر باللََّه
عباسی وی را به بغداد ...
العدوی، مکنی به ابوالسرایا، از امرای
بنی حمدان است، به سال ۳۱۸ هـ . ق. به امارت
موصل رسید و با خوارج جنگید القاهر باللََّه
عباسی وی را به بغداد ...
Farsça - Farsça sözlük Metni çevir
[ نَ ] (اِخ) ابن خزیمة العبسی، از
شجاعان عرب و از یاران زیدبن علی است و
در جنگی که طرفداران زید با بنی امیه
درپیوسته بودند به دست یکی از سواران
بنی عبس به نام نائل بن فروة مجروح شد ...
شجاعان عرب و از یاران زیدبن علی است و
در جنگی که طرفداران زید با بنی امیه
درپیوسته بودند به دست یکی از سواران
بنی عبس به نام نائل بن فروة مجروح شد ...