راكب - Râkib
راكب / Râkib
Kamus-ı Türki
ص. : ا كسه.
را كمب ] )ه ركوب ون س)
.١ بنیجی ، بین ، بننمش،
سوار : بر اسب صبارفتاره
را كب اولدیغی حالده . .٢ حر —
كت ایدوب كیدن بر شیئه ،
s a kese ra kesb e rekub venn s 1 benici beyn binenmiş sever bir esb sabareftara ra keb olduğu halda 2 har git edip giten bir şeye
بر واسطه نقله كیرن ویا كیرمش
اولان صغیشنه یه ارابه یه ، دمیر
یول قطارینه راكب اولمق.
bir vasıta nakla giren veya kirmiş olan işine ye araba ye demir yol katarına rakib olmak
Kamus-ı Türki | Sayfa:656 | Sıra:6
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük