زمان - Zamân
زمان / Zamân
Kamus-ı Türki
قفظ ق سد. عر. ج: ازمنه. .١
زمان وقت، هتسكام، حجاغ ٤ او
وقتدن چوق زمان كچمدی.
hafiz k sed urç ezmine 1 zaman vakitetsinem hicap 4 o vakttan çok zaman gecmedi
.٢ تور ، عد: سلطان سلیمان
خان حضرتلرینك زماننده .
.٣ مهلت ، مهل، امهال : امان
زمان ویرمدی. .٤ موسم:
كل زمانی. ٥ د. صرفده ماضی
و حال و اسنقبال كی زمانه مقارن
حدث بیان ایدن صیغه لر. او
زمان او وقت. ا برزمان .١٥
بر وقت ، بر مدت. .٢ وقتیله ،
اسكیدن. ا جمع زمانده ، هر
زمان عهر وقت، دائما. زمان
زمان عوقت وقت، كاه كاه. اكل
زمان كیت زجان ع مرور زمانله ،
كیت كیده . ا هچ بر زمان
هیچ بر وقت، اصلا. زمان و زمین
مناسبت ، مناسبت دوشورمه .
2 tür add sultan süleyman han hazretlerinin zamanında 3 mühlet mehil emhal emen zaman vermedi 4 mevsim gel zamanı 5 d sarfta mazi ve hal ve istikbal ki zamana mükarin hades beyan eden sığa ler o zaman o vakten berzmen 15 bir vakit bir müddet 2 vakitiyle eskiden a cem zamanda her zaman ihr vakt daima zaman zaman vakt vakt kah kah anıl zaman git zaman a mürur zamanla git keyde eç bir zaman hiç bir vakit asıla zaman ve zemin münasebet münasebet düşürme
Kamus-ı Türki | Sayfa:686 | Sıra:22
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük
Zamân - زمان maddesi sözlük listesi
Kamus-ı Türki sıradaki maddeler