سید - Seyyid

سید / Seyyid
Kamus-ı Türki


ت
مم سد. عر. : سیده . جم:
صید ] سادات. .١ افندی، اغا،
بك ، موی ، ایلری كلن ، باش،
رئیس ، سرور: صید القوم؛
صیط اله ین ا اكی عالم افضدیسی


t mm sed ar side cem sayd sadat 1 efendi ağa ben müvü ileri gülen baş reis sırrır sayd elkavm sık ala yene anı alem efendisi



اولان حضرت فخركا ات افندمز.
سید الا نام بتون خلقك بیوكی؟
سید ا لا نبیا ع پ غصبران عظام
حضراتشك سرولری فخر كائنات
)صلم) افندمز .٢٠ نسب جلیل
جناب نبوی یه منسوب اولان:
كندیسی صحیح النسب سیددر،
حرمی سیده در. ساداتدندر:
سادات كرامسه حرمت مخصو—
صه مز واردر.


olan hazret fahr at afendimiz seyyid ela nam bitin halkın büyükü seydâ la enbiya a p saran izam hazarâtı sırrıleri fahr kainat salm afendimiz 20 neseb celil cenab nebvi ye mensup olan kendisi sahih elneseb seyyittir harımı side der sadattandır sadat kiramsa hürmet mahsus mahsûsa mezz vardır


Kamus-ı Türki | Sayfa:755 | Sıra:11

Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük



Arama Ekranı

Site içersinde arama yap.