شمس - Şems
شمس / Şems
Kamus-ı Türki
. سد. غر. جم: شموس ٩
مس )عربیده مونث سماعیدر.)
كونش ، كون ، افتاب ، خور
شید : شمس وقمر : ایله كونش ؛
sed girr cem şemüs 9 mes irbide müennes sema'dır güneş gün afitab hor şeyd şems kamer ele güneş
طلوع شمس كون طوغوسی:
غروب شمس عكون باطیسی.
ااكالشمس عكون كبی ، اشكار ،
عیان غ —
tulu şems gün doğusu grub şems gün batısı aakalşms gün gibi eşkar ayan ve
Kamus-ı Türki | Sayfa:785 | Sıra:8
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük