شهر - Şehr
شهر / Şehr
Kamus-ı Türki
٤ غفا. بیوك بلده ، بیوك
سمر ] قصبه ، مدینه كبیره : استه
نبول شهری؛ شهر بغداده —
بزجه علم صورتنده استعمالنده
پایتخغت سلطنت سنیه اولان
استانبوله دلالت ایدر. ا شهر
امانتی ع استانبول و جوارلرینك
بر ولایت اعتباریله اداره سی؛
شهر امینی ع شهر امانتنه تعیین
بیوریلان ذات. ا شهر اوغلانی
استانبوللی، طشره دن كلمه او—
اولمیوب استانبولده طونمش
بیومش اولان، شهری. )بوكلمه
غارسی اولدیغندن عریجه ای
معناسنه كلن شهرك جمعی اولان
شهوری بو معنی ایله قوللانمقدن
احتراز ایتملی.)
4 gafa büyük belde büyük semer kasaba metine kebire asta kabul şehiri şehir bağdata bizce ilim suretinde istimalında payitaht saltanat senye olan istanbula delalet aydıra şehr emaneti a istanbul ve civarlarının bir velayet itibariyle idaresi şehr ümünü a şehir emanetine tayin buyurulan zaten şehr oğlanı istanbullu taşradan gelme o olmayıp istanbulda donmuş büyümüş olan şehiri bükülme garisi olduğundan üryce ay manasına gelen şehirin cemi olan şuhuru bu mana ile kullanmaktan ihtiraz etmeli
Kamus-ı Türki | Sayfa:790 | Sıra:22
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük