صحابی - Sahâbî
صحابی / Sahâbî
Kamus-ı Türki
ڭ سسندن. عر. جم: اصحاب ،
صحابی ] ماضی فخر كاه
ات ) صلم ) افندمزك رویت
دید ار لریله مشرف و صحبت
نبویه لری سصادتنه نائل اولان
ذات : فلان ذات صحا بیدر.
)لسانمزده نادر الا ستعصال
اولوب، جمع صیغه سیله صحا .
به دندر تعبیری داها مأنوسدر.)
n sesinden ar cem ashab sahabi mazi fahr kah at salm efndimizin rüyet did er leriyle müşerref ve sohbet nebvye leri saadetine nail olan zet falan zet safa biter lisanımızda nadir ela istimal olup cemi sığa siyle safa be dendir tabiri daha menustur
Kamus-ı Türki | Sayfa:818 | Sıra:9
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük