قافیه - Kâfiye

قافیه / Kâfiye
Kamus-ı Türki


— ص. ج قواق.
قایفیه ] بیتلرك و كروان
عدهء مخصوصه سنه كوره صوك
حرفلرینك توافق ازمنه قدیمه
ده شعرا قافیه یه رعایت ایتمز.
لردی: قاص اصول عربلردن امم
ساثرهیه ده مشدر ؛ علم قواق
روضه مطق بر علم عد اولنور.
قافیه سنج، قافیه پردازء قاقیه
او یدیران، شاعر، ناظم. )نثرده
یعنی وزنسز اولورسه »سصع»
ید ز لور سحع


s c kavak kaifye beytlerin ve kervan de mahsusa sene küre son harflarının tevafuk ezmine kadime de şuara kafiye ye riayet etmez lerdi kas usul araplardan ümüm saireye de mıştır ilm kavak ravza mutlak bir ilim add evlenir kafiye sinc kafiye perdaz kakya oyduran şair nazim nesirde yani vezinsiz olursa sem yediz lor sihr


Kamus-ı Türki | Sayfa:1031 | Sıra:3

Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük



Arama Ekranı

Site içersinde arama yap.