م - Mîm
م / Mîm
Kamus-ı Türki
می. سر ) عر. ك تركجه
ق الغبانك یكرمی یدنجی حرف
اولوب، حروف سامیه نك اصل
صرەسی اولان ایچد تر تبنده
اون اوچنجی حرف اولمغله ، رقم
كبی استعمالنده ٤٠ عددینه
مساویدر. شكل عبرانیسی و
شكل سر یانیسی عد اولوب. بو
نلرك بر طرفدن عربی )) له
و دیكر طرفدن یونانی و لاتنجه
»ایله مشابهتلری ظاهردر.
ناریخلرده محرم شهر عربیسنه
علامتدر. معلوم كلمه می یرینه
دخی قوللا نلمغله ، جلب دقت ایچون
اشارت اولنمسی مرام اولنان
اسملرك ده بالا سنه یازیلیر. كتاب
و سائره نهایتنده تم یعنی
»بیتدی، مقامنده قوللانیلیر.
تركجه ده كلمه لرك ایلك حرف یرینه
قونیلارق اتباعا مستعمل مهملات
تشكیل ایدر تارله مارله ، دوه
موه . ایش م یش ، ساعت ماعت
كی. ر
mi sırr ark terkçe k ağanın yirmi yedinci harf olup huruf samyanın asl sırası olan icin ter tebinde on ücüncü harf olmağla rakım gibi istimalında 40 adetine müsavidir şekil ibranisi ve şekil sırr yanısı add olup bu bevnlerin bir taraftan arabı lehu ve diğer taraftan yunani ve yatınca ile müşabehetleri zahirdir tarihlerde muharrem şehr arabisine alamettir muillim gülüme mi yerine dahi kullanılmağla celb dikkat için işaret evlenmesi meram evlenen isimlerin de bala sene yazılır kitap ve saire nihayetindetim yani bitti makamında kullanılır terkçe de gelme lerin elin harf yerine konularak ittibaen müstamel mühmelet teşkil eder tarla marla deve müve meyş saat saat kir
Kamus-ı Türki | Sayfa:1252 | Sıra:1
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük