نزول - Nüzûl
نزول / Nüzûl
Kamus-ı Türki
. سد. عر. .١ اشاغی یه
نزول اینمه : خیلی قار نزول
ایتدی؛ كوكدن نزول ایتمش كبی.
٢ یولحجیلق اثناسنده بر قوناغه
قوتمه اقشام خانك برینه نزول
ایتدیلر. .٣ كویا اخلاطك اینمه
سندن واقع اولان علت كه بعضا
موتی و بعضا بر طرفك طوتلمه سنی
موجب اولور، امه ، طامله ، ج:
كندیسنه نزول اصابت ایتمش.
ا نزول ویا نزل امینی ، وقتیله
بر یره قونان عسكرك لوازمنی
احضاره مأمور اولان ادم ق
sed ar 1 aşağı ye nüzul inme hayli kar nüzul etti gökten nüzul itmiş gibi 2 yolculuk isnasında bir konaka kuvvetime akşam hanın birine nüzul ettiler 3 güya ahlatın inme senden vaki olan illet ki bazen mutu ve bazen bir tarafın tutulma seni mucip olur üme tâmilec kendisine nüzul isabet etmiş eyytmişe nüzul veya nezel ümünü vaktıyla bir yere konan askerin levazımını ihzara memur olan atmak
Kamus-ı Türki | Sayfa:1459 | Sıra:14
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük