هبوط - Hubût
هبوط / Hubût
Kamus-ı Türki
—
ك سد. عر. اشاغو یه اینمه،
هبوط ا دوشمه ؛ هبوط ادم [
عصرت ادم ) عم ) ]و كوكدن
یره اینه سی .
k sed ar aşağı ye eyneme hübut a düşüme hübut adım asır adam am ve gökten yere aynası
Kamus-ı Türki | Sayfa:1507 | Sıra:22
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük