همزه - Hemze

همزه / Hemze
Kamus-ı Türki


. ا سث عر. .١ حرف مد
همزه ویا حرف املا كبی اوقو
نمیوب یعنی فنحه یی تقویه یه مخصوص
اولمیوب كندی كندینه متحرك
ویا ساكن اوقونان »٢» حرف كه
عرمیده اصلا الف دینلمز و اكثریا
حركمسنه كوره أوستنده و یا
التنده )ه) اشارتی ده بولنور:
جر ، اسم ، مبدأ كبی. .٢ ))
شكلنده یازیلان حرف كه لسانمزده
»همزه الف دخی دینلیر. ار.
)صرف عرسیده) همزهه وصسل.
ا: وصل: همزه قطم ع همز :
و صلك غیری اولان مزه ق
١١٢ ١ — ت


a si ar 1 harf met hemze veya harf ümla gibi oku okunmayıp yani fennaha yiy takviye ye mahsus olmayıp kendi kendine müteharrik veya sakin okunan 2 harf ki armıda asla elf denilmez ve ekseriya hükmüne göre üstünde ve ya aletinde işareti de bulunur cer esim mebde gibi 2 şekilinde yazılan harf ki lisanımızda hemze elif dahi denilir er sarf arsıda hemze vusul a vasıl hemze kıtım a hemiz vislin gayrı olan meze k 112 1 t


Kamus-ı Türki | Sayfa:1513 | Sıra:27

Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük



Arama Ekranı

Site içersinde arama yap.