اص - Is
اص / Is
Kamus-ı Türki
و یاخود ایص — .١ صاه
اص ع: مالڭ افندی:
لطف اصی ع لطف صاحبی ؛ اصنی
اغرلیان ایتنه كمیك اتار. .٢
شنلك ، معصوریت . )بو ایكنجی
معنانك ) اصسز اطه كبی
تعبیراتدن النمش اولمسی مطوظدر،
ve yahut ıs 1 ah ıs a malın efendi lütf ısı a lütf sahibi ısını agrelyan etene kemik atar 2 şenlik ma'suruyat bu ikinci mananın ıssız ada gibi tabirattan alınmış olması matvidir
حالبوكه او تعبیراتك »صاحبسز.
خالی» معنا سیله استعما لی
مطوظدر.)
halbuki o tabiratın sahipsiz hali mana siyle istimal ley matvidir
Kamus-ı Türki | Sayfa:120 | Sıra:16
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük
Is - اص maddesi sözlük listesi
Kamus-ı Türki sıradaki maddeler