القاء - İlkâ
القاء / İlkâ
Kamus-ı Türki
١ ١٠ سذ. عر. جم: القا ات.
ن لقاء ا ) » لفا م دن مص. افعال)
قومه ، براقمسه ، اتمه : قایغی
دكیزه العا ایتمك: نفسنی تهلكه یه
القا ایتمك اتش ، نفاق القا
ایتمش. ك جم: مضر سوزلرله
ذهن چویرمه ، اغفال ، افساد:
بر طاق القا اته قاپلدیلر؛ القا ات
بد خواهانه ق
1 10 si ar cem ilka at atan lika a leffenim den mas ef`al koyma bırakmasa atıma kayıkı denize ala etmek nefisini tehlike ye ilka etmek ateş nifak ilka âyetmişin cem muzır sözlerle zehen çevirme iğfal ifsat bir tak ilka ata kapıldılar ilka at bed hahana k
Kamus-ı Türki | Sayfa:157 | Sıra:4
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük