اما - Emmâ
اما / Emmâ
Kamus-ı Türki
اما ا حر. عر. )تركجه ده همزه
مدله اوقونور) .١ لكن،
انجق ، شو قدر واركه : بیلیر
اما سویلمز. .٢ قالدیكه ، كله لم،
كلنجه : اما او راضی اولیه جقمش،
كندی بیله جكی ایشدر. )د كه
علاوه سیله پك مجعانه بر شیوه
الیر.) .٣ ادات تعجب و اعظام:
اما یاپدڭ ! اما یازی! اما نه
یازی ! اما سس ها! اماده
سس ! ا اما بعد ع كتاب و
نطقده دعا دن صكره مقصده
كیریشیله جكی وقت ایرادی معتاد
بر تعبیردر.
eme har ar terkçe de hemze metle okunur 1 leğen ancak şu kadar varike bilir ama söylemez 2 kaldıki gele lem gülünce ama o razı olya cakmış kendi bile çiki iştir d ki ilave siyle pek meydana bir şive alır 3 edat taaccüb ve izam ama yaptın ama yazı ama ne yazı ama ses ha amada ses a ama bade a kitab ve nutkta dua den sonra maksada girişiyle çiki vakit iratı mutat bir tabirdir
Kamus-ı Türki | Sayfa:161 | Sıra:12
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük