بن - ben
بن / ben
Kamus-ı Türki
١ ضه ) ضمیر شخصینك مغرد
بن [ متكلمیدر) انا ، من. مضاف
الیمی ق بنم، مفعول الیهی : بڭا،
مفعول بهی: بنی بندن ، بنسز،
بنجه . ظرافت ایچون بو ضمیرك
یرینه : بند كز ، قولكز، ثنا كاه
ركز مخلصكز ، داعیكز تعبیرلری.
ده قوللانیلیر. ١ سنلی بلی
تكلیفسز، لاابالیانه ؛ سنلی بنلی
كورشمك ع بریله اشنای مصاحبه ده
سن، بن دینله جك قدر تكلیفسز
بولنمق.
1 de zamir şahsının muğarrid bin mütekellimidir ana men muzaf elimi k benim meful ileyhi bana meful be beni benden binsiz bunca zarafet icin bu zamirin yerine bend gez kulunuz sena kah regiz muhlisiniz daiyyiniz tabirleri de kullanılır 1 senli bely teklifsiz laubaliyane senli binli görüşmek a biriyle aşina musahabe de sen ben denle çik kadar teklifsiz bulunmak
Kamus-ı Türki | Sayfa:303 | Sıra:18
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük