بن - Bün
بن / Bün
Kamus-ı Türki
]— فا٠ .١ دیب ، تمل. .٢
بن ! الت طرف، اشاغی ، قیچ :
بی سروبنء باشسز ، قیچسز. .٣
كوك ، كوتوك. ٤ اغاج كلبن
كل اغاجی. ا بی سر و بن
باشی صوكی بللیسز؛ بی سروبن لافلر
fâ 1 dip temel 2 bin alt taraf aşağı kıç bi grubuna başsız kıcsız 3 gök kötün 4 ağaç gülbün gel ağacı a bi ser ve bin başı suki bellisiz bi srvbn laflar
سویلمك ع مناسبتسز سوز سویلمك.
söylemek a münasebetsiz söz söylemek
Kamus-ı Türki | Sayfa:303 | Sıra:20
Kaynak: Kamus-ı Türki - Çağdaş sözlük